Nieuwsgierig kijk ik uit het raam van het busje dat me van Bari Airport naar Matera brengt. Doordat de zon inmiddels ver achter de horizon is verdwenen, is er weinig te zien. Mijn nieuwsgierigheid over het Zuid-Italiaanse landschap moet ik nog één nachtje bedwingen. In de afgelopen maanden heb ik veel positieve verhalen gehoord over het fietsen in Puglia, en deze week ga ik dat zelf ervaren. Mijn reis leidt me van het bijzondere Matera, dwars door de binnenlanden van Puglia én langs de kust, naar het imposante Lecce.
Fietsen in Puglia #1: Matera – Alberobello – Ostuni
Indrukwekkend Matera
Als ik in de ochtend wakker wordt, spring ik direct uit mijn bed en open ik mijn balkondeuren. Het vermoeden dat ik vanuit mijn hotel een schitterend uitzicht heb wordt bevestigd. De wijk met grotwoningen, de zogenaamde Sassi, ligt aan mijn voeten. Met een Italiaanse espresso in mijn hand zie ik vanaf het balkon hoe de zon haar eerste stralen over de wijk werpt; indrukwekkend. Als ik na mijn Italiaanse ontbijt, veel zoetigheden, bij de receptie kom, wordt net mijn fiets voor de komende dagen gebracht. Na een zorgvuldige instructie is het tijd om te beginnen met waar ik voor gekomen ben: fietsen in Puglia.
Het landschap van Puglia
Eenmaal onderweg ben ik direct in mijn element. Zodra ik Matera uit fiets worden de landschappen uitgestrekt en is er weinig verkeer. Akkers vol landbouwgewassen bepalen het straatbeeld. De Pugliaanse keuken bestaat voornamelijk uit granen, olijven, druiven en veel groente, en ze verbouwen het hier allemaal. Dat belooft heerlijk vers eten voor de komende dagen. In het eerste stadje waar ik doorheen kom, Gioia del Colle, doe ik me tegoed aan een heerlijke espresso. Na een korte conversatie, of iets wat er op lijkt als de een geen Italiaans spreekt en de ander vrijwel geen Engels, zet ik mijn reis voort.
De trulli in Alberobello
Via het onbekende Noci fiets ik naar het wereldberoemde Alberobello, de hoofdstad van de trulli. De van oorsprong agrarische huisjes, die gebouwd zijn van kalksteen en een puntvormig dak hebben, werden in de 15e eeuw geïntroduceerd in dit gebied. Inmiddels is deze regio, de Valle d’Itria, onlosmakelijk verbonden met deze huisjes. Als mijn maag duidelijk heeft aangegeven dat het lunchtijd heeft, plof ik neer op één van de terrasjes in het centrum van Alberobello en geniet ik onder de Italiaanse zon van een pico bello lokale Italiaanse salade.
Ostuni: de witte stad
Vanuit Alberobello fiets ik dwars door de Valle d’Itria, en via Castellana Grotte, richting de Adriatische kust. Heb je tijd? Dan is het écht de moeite om af te dalen in de grotten van Castellana. Want geloof me, niet alleen de bovengrondse natuur is de moeite waard. Na een wat heuvelachtiger terrein zie ik verderop de contouren van de kustlijn liggen. Als mijn blik de kustlijn volgt zie ik ook het einddoel van vandaag. Op een heuvel prijkt de witte kathedraal van Ostuni hoog boven alles uit. Na een pittig klimmetje kom ik aan in het lieflijke Ostuni, en besluit ik mezelf te trakteren op een échte Italiaanse pizza… met verse groenten!
Fietsen in Puglia #2: Ostuni – Gallipoli
Terwijl ik voor mijn ontbijt rustig door Ostuni wandel, ontwaakt de stad. Als ik een hoek omloop word ik bijna ondersteboven gereden door een auto op drie wielen. De chauffeur lacht zijn tand bloot, knikt me toe en stapt uit. Voordeuren gaan open en bewoners slenteren naar de driewieler. Het blijkt de groenteboer die de verse producten van Puglia verkoopt. Als de slaap uit mijn ogen verdwenen is, en ik wederom een heerlijk ontbijt heb gehad, wens ik de receptioniste een fijne dag en begin ik aan een etappe dwars door de binnenlanden van Puglia. Vandaag trek ik van de oostelijk gelegen Adriatische Zee naar de westelijk gelegen Ionische Zee.
Wijnregio
De wegen golven door het Pugliaanse landschap en tussen de wijnvelden door. Via Francavilla Fontana kom ik in Manduria. In de deuropening van een trattoria staat ‘la mamma’ met een schort te kijken naar alles wat zich op straat afspeelt. Het beeld ontroert me en ik besluit hier pasta te gaan eten. Met een warme glimlach word ik welkom geheten. Ze adviseert me de pasta van het huis, en ik ga hier blindelings in mee. Ondanks dat Manduria middenin een échte wijnregio ligt, houd ik het bij een bruisend water bij mijn eten. Even daarna serveert la mamma me de pasta. “De beste van de stad”, zegt ze “en je kunt het goed gebruiken”, zegt ze knikkend naar mijn fiets. Wordt het fietsen in Puglia Italiaanser dan dit?
Gallipoli
Met hervonden krachten fiets ik de tweede helft van de rit van vandaag, van Manduria naar Gallipoli. Een groot deel van de route loopt al langs de kust van de Ionische zee, maar gaat bij tijd en wijle ook weer het binnenland in. De laatste kilometers liggen strak langs de kust, vanwaar je het op een schiereiland gelegen Gallipoli al kunt zien liggen. Het oude centrum van deze schitterende stad wordt omgeven door stadsmuren en is enorm sfeervol. Als je in de gelegenheid bent om hier een extra dag te blijven, zou ik dat absoluut aanraden. Met de vele historische bezienswaardigheden, heerlijke eetgelegenheden en prachtige stranden hoef je je hier geen moment te vervelen!
Fietsen in Puglia #3: Gallipoli – Lecce
Punto Ristoia
Vol energie word ik wakker in de ochtend. Mijn tocht van vandaag gaat van Gallipoli naar Lecce, waarbij ik bijna de gehele rit de kustlijn volg. Aan mijn rechterhand zie ik vandaag vrijwel constant de zee. Eerst de Ionische, en later de Adriatische Zee. Hoe langer ik onderweg ben vanuit Gallipoli, des te mooier wordt de omgeving. De kustlijn, zeewind, zon en de golvende weg zorgen voor een ultiem gevoel van vrijheid. Onderweg kom ik door het dorpje Leuca. Hier vind je het zuidelijkste puntje van de hak van Italië, Punto Ristoia. Het punt waar de Ionische zee overgaat in de Adriatische zee spreekt tot de verbeelding. Maar in Leuca, gekenmerkt door de vele witte huizen, vind je ook héle goede koffietentjes!
Grillige kustlijn
Van Leuca tot Otranto wordt de kustlijn wat grilliger en is het wat meer klimmen en dalen. Het blijft erg goed te doen. Je overbrugt maximaal 100 hoogtemeters in één klim, maar je merkt wel dat het terrein is verandert. Deze grillige kustlijn vond ik wel direct het mooiste gedeelte van de dag! Eenmaal in Otranto aangekomen geniet ik wederom van een heerlijke pasta, voor ik het laatste deel naar Lecce fiets. Ondanks dat het laatste stuk naar Lecce minder natuurlijke schoonheid heeft dan andere delen van de rit, toch voel ik veel opwinding als ik Lecce nader. Mijn avontuur ‘fietsen in Puglia’ gaat in deze stad eindigen, en het voelt dan ook alsof ik op de finish afsteven. Niemand die me met een medaille op staat te wachten, maar als ik ‘s avonds door het magnifiek verlichte Lecce loop voelt dat als hoofdprijs.
Tijdens het fietsen in Puglia heeft de hak van Italië veel indruk op me gemaakt. Het gebied, dat enkele maanden geleden nog vrij onbekend was voor mij, is een perfecte regio om per fiets te ontdekken! Wil jij Puglia ook per fiets ontdekken? Bekijk onze reizen van Matera naar Lecce, van Alberobello naar Lecce, Ontdek de Hak van Italië en Giro del Salento.